De 7 hoofdzonden en leiderschap: Deel 7 Onkuisheid, lust en wellust

Geschreven door Carl Vanhemelen op *}
,

Wikipedia hierover:

Luxuria, de Latijnse benaming voor onkuisheid, lust of wellust. Beschouwd als een ongewenst derivaat voortkomend uit de voortplantingsdrift.

Onkuisheid: een lastig woord. In mijn perceptie moeilijk te scheiden van religie en de daarbij horende verwijtende vingertjes. Klinkt erg calvinistisch. Wie bepaalt overigens of iets kuis dan wel onkuis is? Lust of wellust geven mij dan weer de perceptie van ongeremde drang naar onmiddellijke – seksuele – bevrediging. Kuisheid zou dan weer kunnen betekenen dat daar iet of wat een rem kan op gezet worden. Dat de behoefte even op het schap wordt gezet, misschien zelfs voor lange tijd de frigo in. Onkuisheid is dan weer grenzeloos toegeven aan de gevoelens van lust of wellust. Een wellustige gedachte kán dus, zolang die maar niet vleselijk geconsumeerd wordt? Of is het dan virtuele onkuisheid? Blijft dat het moeilijk is om de grens tussen kuis en onkuis te trekken en een voor iedereen geldende onkuisheidsformule te bedenken.In Dantes Louteringsberg is dit de laatste statie voor de hemel omdat die blijkbaar het meest verbonden is met liefde. Nu ja, liefde. Neem nu Johny (fictieve naam uiteraard). Op het moment van de feiten lid van het management team van een niet al te groot bedrijf met voornamelijk vrouwelijk personeel. Bij hem ging het eerder over seksuele bevrediging zonder grenzen. Met liefde had dat niet veel  te maken. Volgens mijn bescheiden mening toch. Zó goed kende ik hem niet. Ik was er bij de voltrekking alleszins nooit bij, gelukkig maar. En als die liefde er al was, duurde die vermoedelijk niet veel langer dan het bevredigende moment.

Niemand van het andere geslacht – ik neem aan dat hij zich daartoe beperkte - was veilig voor zijn wellustige blikken. Een vrouw in de ogen kijken, betekende voor hem steeds een blik van 45° neerwaarts. Voor zover het de moeite was. Hij was gelukkig getrouwd – op twee manieren te begrijpen. Met een schat van een vrouw. Moeder ook van zijn vier kinderen. Het huishouden managen en zorg dragen voor hun dutskes was haar main job. Financieel voor 200% gekluisterd aan manlief. Wanneer zijn lieve, zorgzame en iedereen een helpend hand gevende schat in zijn onmiddellijke omgeving was, zag je amper iets van de brandende wellust die in hem kolkte. Op een onbewaakte blik na wanneer een strak verpakte sensueel geparfumeerde deerne voorbij schoof.

Lange middagpauzes en geregeld onverklaarde afwezigheden op hetzelfde moment als zijn female flavour of the month deden het roddelkanaal stevig gonzen. Feit is dat het op één of andere manier ook nog gepikt werd. Ook door zijn collega directieleden.  Die deden er ietwat geinig over. Ouwejongenskoekebrood zeggen ze over onze noordergrens. En hij was tenslotte – ook - een medeopperbaasje.  Zij het met een oversized libido. En eigenlijk ook ego. Beide liepen hem constant voor de voeten. Maar hij viel nooit écht. Bovendien was hij professioneel heel erg goed in wat hij moest doen. Als hij eraan toe kwam tenminste.


Zijn lustgenoten van het moment waren overigens ook niet vrij van zonden, hun motieven waarschijnlijk al even nobel. Wat verwachten ze als retour? Zij hadden in de meeste gevallen thuis een ploeterende man die van niks wist. Of tenminste deed alsof. Wellust 1
Macht erotiseert naar men zegt. Als leider kan je dus maar beter dubbel voorzichtig zijn. Toegeven aan je wellust van het moment kan wel eens dure en vooral nare gevolgen hebben. Maar dat wist je uiteraard al wel. Een normaal  denkend mens voelt zich na zulke overgave aan een wellustig moment waarschijnlijk om welke reden dan ook al dan niet terecht schuldig. En bij je partner in love en alle mogelijke getuigen sta je toch maar mooi in het krijt. Wie heeft macht over wie? Het doet me denken aan een uitspraak van een vroegere collega van me: “never stick your dick into the payroll”. En gelijk had hij.

Binnen of buiten je bedrijf. Waar de vonk ook ontsteekt, ongecontroleerde en fout gekanaliseerde lust leidt af van de professionele essentie. De focus zit verkeerd. De emotie bepaalt de denkpatronen (nu ja, denken…). Nemen ze volledig in beslag. Tenzij dát voor de wellusteling dé essentie is. Dan blijft het - professioneel  - nog steeds risicovol én meestal ook fout.  Sommige types houden nu eenmaal van risico’s. Waar ik niet mee wil gezegd hebben dat het alleen de risicoadepten het pad van onkuisheid durven betreden. Ik heb zowel mannen als vrouwen gekend die op het eerste gezicht net de algemene absolutie hadden gekregen en die ook verteerd werden door dezelfde lust en erdoor op de knieën gingen. Het is des mensen dus.

Wellust kent geen rang en stand of archetype.Ik vraag me trouwens af of het ook omgekeerde even vaak het geval is. Vrouw in een machtiger positie agerend als een female predator. Hijgend in de frele mannenhals. Altijd flirtend. Geen man is veilig in de lift. Nijpend in de stevige mannenkonten fluisterend: “wat ruik je lekker vandaag”. Ik heb ze alleszins nooit meegemaakt. Overigens, veel vrouwelijke managers heb ik eigenlijk niet gehad – geen eigenlijk - of kunnen observeren.

Ik had het er al over, wanneer worden lust en wellust fout en wanneer is het label onkuisheid van toepassing? Die goesting is namelijk inherent deel van ons genetisch materiaal. Zonder zou  onze wereld niet kermen onder overbevolking. Niemand zou er nog aan beginnen. Heeft het dan te maken met trouw, eerlijkheid en oprechtheid? Wanneer je je anders voordoet dan je in werkelijkheid bent of andere dingen doet dan je zegt dat je uitvoert, dan ben je niet authentiek. En is authenticiteit vandaag niet dé leiderschapseigenschap nummer één? Samen met integriteit en nog een trits top tien eigenschappen uiteraard. Onkuisheid is dan wel niet hetzelfde als ontrouw maar toch hangen ze dikwijls samen. De weg naar kuisheid is lang en kronkelend nietwaar? En het pad dikwijls nagenoeg onzichtbaar. Zeker als je snel steamy windows hebt.

Vraagje: Wat is overigens voor jullie onkuisheid gekoppeld aan leiderschap? Wat kan, wat kan niet?